We worden wederom wakker van drukke kinderen…
Wederom ben ik als eerste wakker. Liesbeth ligt nog lekker op 1 kant (de andere kant is roodgebakken 
). Ik speel eerst even een paar potjes bubblewitch op de ipad voordat ik Liesbeth nu echt wakker maak.
Vandaag word ik weer eens te vroeg wakker. Grmmmblll, de buren hebben kinderen en zijn gisteren ingetrokken. En nu hoor ik die koters… Bah, alsof ik thuis ben…. 
Zo.
We worden weer tegen half negen wakker na een goede nacht. Na wat lummelen nemen we een goed ontbijt, Chris schept twee keer een goed bord Thaise gerechten op. De eerst komende tijd zitten we lekker vol.
We genieten nog van het uitzicht en de aanwezigheid van wifi is ook niet verkeerd.
Het idee is om zometeen een kayak te huren en naar het dichtstbijzijnde eilandje te peddelen. We kleden ons om en gaan met de lift maar het strand.
Wat een rotgeluid… De ene ochtend word je wakker van hanen. Nu, deze ochtend, van de reuze airco… (Hij is groter dan alle andere, volgens mij). Ik had m op de lichtste fan-stand gezet (en uiteraard 27 graden, om vooral de overgang met de buitentemperatuur van 33 graden niet te overdrijven), maar deze lichtste, vaststaande, fan-stand had een telkens herhalend, irritant tikje…. Ik was gister zo moe dat ie me niet echt op viel, maar in de stilte van de nacht (en het zeuren van een volle blaas) doet je er op focussen… Zucht.. Eerst maar ff plassen en dan maar t licht aan. Ik krijg het voor elkaar om m op een geruisloze stand te krijgen. Joepie…, nu weer slapen… Gaap…zzzzzzz.
De haan van de buurman van hostel “My home tropical garden villa” laat wel 190 x weten dat de zon op is, hij de beste haan is, er nog eieren zijn die gelegd gaan worden in zijn kippenhok, enzoverder…. We doen het noodzakelijke: eerst nog even goed naar het toilet gaan, de laatste dingen in de koffer proppen en
Ik heb in mijn partner een geduchte schrijf-concurrente! Wat schrijft ze goed hè? Maar deze dag moet ik maar doen… Geen probleem hoor, ik tik wel wat…
We zitten iets voor 7 aan het ontbijt, wetende dat we hier nog wel even de tijd hebben voordat de bus op de stoep van het hotel staat. We bestellen beide een heerlijke Baquette met een kop thee. Lekker wakker worden zo he? Met het ontbijt achter de kiezen zien we de minivan aan komen rijden. Engelengezang op de achtergrond. Dit is nog eens een minivan 
D-day. Vandaag is de dag, erop of eronder. Gaan we die verrekte dolfijnen zien waarvoor we al negen uur in de bus hebben gespendeerd? Gisteravond appte ik al met zus Pauline die het geluk had ze 6 jaar geleden te spotten. Ook Anita en Miriam zijn benieuwd of we het minder goed gelukte neefje van Flipper mogen gaan aanschouwen….
Tegen zes uur gaat de wekker. Eerst nog effe heerlijk douchen hier. De tassen hadden we al gepakt, de rekening betaald en de tickets voor de bus naar Kratie reeds geboekt. “Ready to go to see some dolphins”….
We maken bij ons heerlijke ontbijt nog een goed lunchpakket voor onderweg en tegen zeven uur worden we opgehaald. Eerst met een kleine bus wat door PP crossen om hotel/hostelgasten op te halen. Daarna naar het busstation. Tassen inladen en off we go!
De eerste pauze/plasplek heeft ook meteen de leukste snacks!
Na te hebben geplast en voor 2 focking dollar 50 een bus Pringles te hebben gekocht (ik wilde een reuze kakkerlak!!! ) gaan we weer uren achtereen schommelen… Man! Wat duurt dit lang! Ik heb het gevoel dat we anders rijden dan de snelste route en ik heb gelijk…. We rijden op een steenworp vd Vietnamese grens door grote rubberplantages naar een dorp dat Snuol heet. Daar gaan we linksaf naar Kratie… We rijden al potdomme 8,5 uur! Terwijl ons zeven uur ongeveer gezegd is… Bah! Negen uur later komen we aan in Kratie.
