De haan van de buurman van hostel “My home tropical garden villa” laat wel 190 x weten dat de zon op is, hij de beste haan is, er nog eieren zijn die gelegd gaan worden in zijn kippenhok, enzoverder…. We doen het noodzakelijke: eerst nog even goed naar het toilet gaan, de laatste dingen in de koffer proppen en
op tijd beneden (tegen 7.00) klaar zijn en wachten op de bus die ons op gaat halen om ons vervolgens weer over te zetten naar de bus naar Ko Chang. Wij ontbijten ons gratis ontbijtje. Ik althans, want Liesje laat het inpakken. Volgens goed Cambodjaans gebruik worden we pas na een uur opgehaald en krijgen we een transfer naar ons gele busje dat, allereerst 400 meter verderop staat en dat ons tot aan de Cambodjaanse grens: Poipet, zal brengen.
De chauffeur denkt eerst nog ergens mensen op te moeten pikken, die er uiteindelijk niet zijn. Dan gaat hij maar de achterklep provisorisch met een touwtje repareren… Alsof wij daar tijd voor hebben…. Nadat we de sikkeneurige Cambodjaan hebben geholpen (ik, en en twee stoere, later in de rij bij de Thaise grens grof voordringende, Franse dudes) gaan we eindelijk op pad. We zitten in een bus met dus twee Franse dudes, twee slapende Britse toyboys (en skaters!) en een Nederlandse broer en zus die terugreizen naar Nl, via Bangkok… We hadden al wat contact gemaakt en wat tips over Bangkok kunnen geven… We maken nog ergens een tussenstop waar een irritant ‘Hello? Mista? You buy something, if you use bathroom, okee?’ Truusje ons de bus uitlokt, en, aangezien we toch onze blaas moeten legen, we dan ook maar ff de bus uitgaan. Ik koop wat waardeloze sinas, die veel te zoet is en we stappen weer in de bus. Bij een een of andere overkapte hal stoppen we en moeten we uitstappen. Alweer…
Dit is dus nog niet de grensovergang. Die chaotische ervaring krijgen we pak hem beet een kilometer of 3 later… Hier worden we uit de gele bus gebonjourd en gaan met onze koffers in de rij staan voor de Cambodjaanse customs. Een beambte in uniform komt meteen op mij/Liesbeth af en vraagt of wij voor 6$ niet eerder geholpen wilden worden… Nee hoor, laat maar. Sodemieter op met je corrupte geouwehoer. Vijfentwintig minuten later staan we voor de beambte die ons Cambodja uit schrijft… Nu de grens over lopen naar Siam en daar weer een entree stempel halen… Wat een gedoe. Zelfs bij de grens tussen Costa Rica en Nicaragua leek het sneller te gaan….
Aan de andere kant op het eiland nemen we een pick-up naar ons hotel. Djeez, das luxe!
En nu lekker relaxen…..