Zo.
We worden weer tegen half negen wakker na een goede nacht. Na wat lummelen nemen we een goed ontbijt, Chris schept twee keer een goed bord Thaise gerechten op. De eerst komende tijd zitten we lekker vol.
We genieten nog van het uitzicht en de aanwezigheid van wifi is ook niet verkeerd.
Het idee is om zometeen een kayak te huren en naar het dichtstbijzijnde eilandje te peddelen. We kleden ons om en gaan met de lift maar het strand.
Daar horen we dat de tweepersoons kayaks zijn uitgeleend, over een uur of twee zijn ze wel weer terug. We overleggen even en besluiten daar op te wachten. Op een strandbedje is het ook goed toeven, en ook hier is wifi 
Veel sneller dan verwacht is er toch een tweepersoons kayak beschikbaar en we maken ons gereed. All aboarrrd!
Chris zit al en ik hoef alleen nog maar in te stappen. Hoppakeee, flotsss! Een goede golf en ik ben al nat. Heel fijn, daar gaat mijn droge broekje. Waarom heb ik dat ding ook niet eeeerrrst uitgetrokken?!
Oké. Peddelen! Golf! Nat. Peddel. Golf! Nog natter. Uhm blijven die ipads en telefoon wel droog? Doorpeddelen! Golf! Chrisss! Zinken we niet?? (Nee, deze kayak drijft wel, Liesbeth!, peddelen!)
Vlak voor ons zijn twee uiterst stoere Amerikanen ook per kayak vertrokken maar die zij gestrand tussen Ko Chang en het kleine eilandje waar wij nu naar op weg zijn. De stroming tussen beide plekken is erg sterk, dus ik raak lichtelijk in paniek, nu wij ook recht op dat gat afvaren.
Chris, als echte popeye, neemt het roer in eigen handen en zegt me dat ik moet ophouden met peddelen, hij regelt het wel.
Okee, stoere man, ik zal hier zitten, zwaaien en mooi zijn. En warempel, dat werkt erg goed.
Wederom bevind ik mij meditatief op een bootje, nu niet omringd door dolfijnen.
We zijn al in veel rustiger water en ik probeer met mijn peddel even hoe diep het is. Diep jonge!!! Wel 40 centimeter. Dat geeft veeeeel meer rust, dus easy going gaan we op ons nieuwe onbewoonde eiland af.
Hoppakeee, hartstikke mooi! We stappen de kayak uit en slepen hem het strand op, leuk! Schelpjes! Een vader en zijn zoon zijn net vertrokken, terug naar hotel dus het hele eiland(je) is op ons na, verlaten.
We bekijken het uitzicht, ons hotel en de rest van koh chang vanaf de andere kant. We wandelen over het strand en ik zoek wat schelpjes bij elkaar. Chris bestudeert de mangrove en ziet nog een varaan rondsjouwen.
Ik vind nog een mega schelp maar het lukt me niet hem uit te graven, Chris lukt het wel en nu zij wij de trotse bezitters van een … Eeeehhh…Grote schelp, nog even bedenken hoe we die meenemen naar NL (is zoiets wel legaal?)
Na wat slenteren op het eiland, foto’s maken gaan we weer terug richting enigszins vaste wal.
We nemen weer een lekkere strandstoel en relaxen hier nog even na de giga zware inspanning die Chris zojuist fysiek en ik mentaal heeft /heb geleverd.
We eten nog wat en tegen 16 uur gaan we nog even met onze scooter over het eiland cruisen.
Bij lonely beach kopen we buskaartjes voor de terugreis naar Bangkok en een tour om morgen, of bij slecht weer, maandag, een vier eilanden toch te varen. Onderdeel van de excursie is snorkelen en vissen. Ik ben benieuwd!
Uiteindelijk komen we in een giga regenbui terecht en mogen we schuilen bij een aardige tattooman met geblondeerde mohawk.
Dit duurt een uur. Hij heeft weinig (geen) klandizie, dus wij kunnen op ons gemak wat plaatjesboeken doorbladeren en Pirates of the Caribean kijken op dvd.
Chris koopt nog een poncho tegenover de tattooshop maar scheurt deze ala de Hulk weer kapot als blijkt dat deze poncho van inferieure kwaliteit is.
Nog tijden het restje van de bui stappen we op de scooter, uitgezwaaid door mr. Tattoo.
Onderweg maken we nog twee schuil stops. Wat een pis weer! Het regent pijpenstelen, maar het blijft warm. Dat het inmiddels pikkedonker is geworden is minder aangenaam. Lees: beregende brillenglazen en tegenliggers die voor het gemak groot licht voeren.
Enigszins verblind weten we de tien kilometer terug naar het hotel te vinden. Wat een spannende tocht! De wegen zijn glad en soms extreem steil. Weer iets waarvan ik denk dat het goed is dat onze moeders dit verhaal achteraf horen (lezen).
Bij ons appartement aangekomen frissen we ons op en hangen we de kleren te drogen. We gaan wat eten bij het restaurant, aardig aan de prijs maar handige locatie. En er is wifi om dit blog te updaten 
Het is nu 23.00 uur, tijd om op bed te gaan.
Trusten!
Je moet niet vergeten dat deze moeder die weg zelf helemaal naar het eind gescooterd is door diepe plassen en de benen in de lucht! Leuk overdekt marktje is daar trouwens op de pier! En even verder op het strand wordt je scootertje door apen bewaakt. Probeer er dan maar eens weer op te komen!
In reactie op Gea. Misschien hebben we er nog tijd voor om ook daar nog even te zwemmen. Is het daar een diepere branding met minder pijnlijke koraalstenen?
Wat een spannend verhaal, Liesbeth !!!
Leuke foto’s met palmen en een kreeftje in een schelp.
Dat kajak varen beviel zeker goed …. Uiteindelijk ….
Hoe zal vandaag die tocht langs de eilanden zijn ? Ik kijk er weer naar jullie verhalen uit .